Ylli që po fiket: Dështimi spektakolar i këngës së fundit të Encës

Në një industri ku numrat flasin më shumë se talenti, Enca Haxhia – një nga emrat më të njohur të skenës shqiptare të muzikës pop dhe urban – është përballur me një realitet të hidhur: kënga e saj e fundit është një dështim total.

Me mbi 2 milion ndjekës në YouTube dhe rrjete sociale, një figurë e ndërtuar për vite me radhë nëpërmjet hiteve si “A po t’pëlqen” dhe “Dua”, askush nuk e priste që projekti i saj i fundit do të performonte kaq keq. Në orën e parë të publikimit, videoja zyrtare ka arritur vetëm rreth 5000 shikime, një shifër që do të ishte shqetësuese edhe për një artist të ri dhe anonim, e jo më për një emër të tillë me histori, ndjekës, dhe prani të gjatë në treg.

Ku qëndron problemi?

1. Mungesa e risisë artistike.

Publiku shqiptar është bërë më kërkues. Kënga e re nuk sjell asnjë risi në stil, tekst apo klip. Është një “riciklim” i vetvetes – të njëjtit motive, të njëjtit poza, të njëjtat përpjekje për sensualitet të tejkaluar. Një publik që ka ndjekur evoluimin global të muzikës kërkon më shumë – kërkon autenticitet, eksperiment, dhe emocionalitet të vërtetë.

2. Shkëputja nga realiteti.

Ndërsa artistë të rinj po lindin çdo muaj, Enca vazhdon të mbështetet te fama e kaluar. Ajo duket e shkëputur nga ritmet dhe emocionet e reja që sot formësojnë trendet në muzikën urban shqiptare. Komentet në YouTube dhe Instagram e thonë qartë: publiku nuk po ndjen më lidhje me atë që ajo ofron.

3. Marketingu “fake it till you make it” nuk funksionon më.

Numri i ndjekësve nuk është më tregues suksesi. Kjo ngjarje e vërteton qartë: mund të kesh miliona fansa virtualë, por nëse nuk ke më ndikim real, nuk ke asgjë. 5000 shikime në një orë janë një alarm i fortë për çdo artist që mendon se fama e dikurshme do ta mbajë në majë pa punë të vërtetë.

A është ky fundi i Encës si ikonë e pop-it shqiptar?

Jo domosdoshmërisht. Por është një thirrje zgjimi. Enca ka ende kohë të rikthehet, por kjo kërkon transformim të thellë artistik, bashkëpunime reale dhe jo thjesht vizuale, dhe sidomos – një rikthim tek thelbi i muzikës: të lidhesh me shpirtin e dëgjuesit.

Përndryshe, nga një emër që dikur sundonte toplistat dhe trendet, ajo rrezikon të mbetet vetëm një kujtim nostalgjik në historinë e muzikës moderne shqiptare.